Norberto Bobbio ê ōe-gí：lán pit-su iau chó chi̍t ê éng-oán kín-sīm ê bîn-chú-chú-gī-chiá
Norberto Bobbio, m̄ chai ū lâng chai-iáⁿ chit-ê I-ta-li ha̍k-chiá bô？ góa hán-ne tī Tâi-oân thiaⁿ-kóe lâng kóng khí i. Liân goán o̍h chit-ê gí-giân ê kòe-têng tiong lāu-su mā m̄ bat thê-khí-kòe. Siōng hó chhiò ê tio sī, i siá kòe iú koan bîn-chú kah hoat-lu̍t ê chheh, tī ài kóng bîn-chú ê Tâi-oân bô chhut-pán, soah tī hoán-tùi bîn-chú ê Chi-ná ū, chí-sī, góa mā hoâi-gî in chhut chi̍t lūi ê chheh sī ē án-chóaⁿ kā lâng thâi kiám neh？ M̄-ku tiō sǹg lán chiah tùi i bô sek-sāi, i chai 1958 nî chi̍t tōaⁿ kiàn-gī ê ōe sûi-sî thiaⁿ-khí-lâi lóng kán-ná sī hiòng kin-á-ji̍t ê lán só͘ kóng ê, góa mā it-tit hi-bāng ta̍k ê lâng lóng ài chai：
（...）Il cammino della democrazia non è un cammino facile. Per questo bisogna essere continuamente vigilanti, non rassegnarsi al peggio, ma neppure abbandonarsi ad una tranquilla fiducia nelle sorti fatalmente progressive dell’umanità. Oggi non crediamo, come credevano i liberali, i democratici, i socialisti al principio del secolo, che la democrazia sia un cammino fatale. Io appartengo alla generazione che ha appreso dalla Resistenza europea qual somma di sofferenze sia stata necessaria per restituire l’Europa alla vita civile. La differenza tra la mia generazione e quella dei nostri padri è che loro erano democratici ottimisti. Noi siamo, dobbiamo essere, democratici sempre in allarme. （Una raccomandazione del 1958 di Norberto Bobbio）
（...）Il cammino della democrazia non è un cammino facile. Per questo bisogna essere continuamente vigilanti, non rassegnarsi al peggio, ma neppure abbandonarsi ad una tranquilla fiducia nelle sorti fatalmente progressive dell’umanità. Oggi non crediamo, come credevano i liberali, i democratici, i socialisti al principio del secolo, che la democrazia sia un cammino fatale. Io appartengo alla generazione che ha appreso dalla Resistenza europea qual somma di sofferenze sia stata necessaria per restituire l’Europa alla vita civile. La differenza tra la mia generazione e quella dei nostri padri è che loro erano democratici ottimisti. Noi siamo, dobbiamo essere, democratici sempre in allarme. （Una raccomandazione del 1958 di Norberto Bobbio）
PE̍H-ŌE-JĪ hoan-e̍k：
Bîn-chú ê lō͘-tô͘ m̄ sī khin-sang ê lō͘, Só͘-í lân ài kè-siok kín-sīn, m̄-thang hō͘ ka-kī lak-ji̍p-khì bái ê tē-pō͘, kèng-ka m̄-thang hòng-hòng an-sim khì siōng-sìn jîn-lūi chóng sī ē chìn-pō͘ chi̍t-khoán tāi-chì. Kim-ji̍t ê lán tō chhin-chhiūⁿ chit-ê sè-kí chit khai-sí sî hia ê chū-iû-chú-gī-chiá, bîn-chú-chú-gī-chiá, siā-hōe chú-gī-chiá in só͘ siōng-sìn ê kāng-khoán, lán m̄ siōng-sìn kóng bîn-chú sī chi̍t tiâu it-tēng ē kiâⁿ kàu ê lō͘. Góa ê sè-tāi chū Au-Chiu tùi-khòng Hoat-se-su-chú-gī tiong liáu-kái, sī ài keng-kòe jōa-chē ê kan-khó͘ chiah ē-tàng hō͘ Au-Chiu tó tńg lâi bûn-bêng ê seng-oa̍h. Góa chit tāi ê lâng kah lán lāu-pē in hit-tāi bô-kâng ê só͘-chāi sī, in sī lo̍k-koan ê bîn-chú-chú-gī-chiá. Iah nā lán, lán sī, lán mā pit-su iau chó chi̍t ê éng-oán kín-sīm ê bîn-chú-chú-gī-chiá.
Bîn-chú ê lō͘-tô͘ m̄ sī khin-sang ê lō͘, Só͘-í lân ài kè-siok kín-sīn, m̄-thang hō͘ ka-kī lak-ji̍p-khì bái ê tē-pō͘, kèng-ka m̄-thang hòng-hòng an-sim khì siōng-sìn jîn-lūi chóng sī ē chìn-pō͘ chi̍t-khoán tāi-chì. Kim-ji̍t ê lán tō chhin-chhiūⁿ chit-ê sè-kí chit khai-sí sî hia ê chū-iû-chú-gī-chiá, bîn-chú-chú-gī-chiá, siā-hōe chú-gī-chiá in só͘ siōng-sìn ê kāng-khoán, lán m̄ siōng-sìn kóng bîn-chú sī chi̍t tiâu it-tēng ē kiâⁿ kàu ê lō͘. Góa ê sè-tāi chū Au-Chiu tùi-khòng Hoat-se-su-chú-gī tiong liáu-kái, sī ài keng-kòe jōa-chē ê kan-khó͘ chiah ē-tàng hō͘ Au-Chiu tó tńg lâi bûn-bêng ê seng-oa̍h. Góa chit tāi ê lâng kah lán lāu-pē in hit-tāi bô-kâng ê só͘-chāi sī, in sī lo̍k-koan ê bîn-chú-chú-gī-chiá. Iah nā lán, lán sī, lán mā pit-su iau chó chi̍t ê éng-oán kín-sīm ê bîn-chú-chú-gī-chiá.
Commenti
Posta un commento